Tamamen bitti sanırım artık aramızdaki tüm bağ .. Bu kadar mı kolaydık diye düşünüyorum.. Sen ve Ben 'BİZ' olmusken artık tamamen ayri dünyalarda ayri hayatlarda ve ayri kalplerde yasatılıyoruz ..
Hayat bizim, gayet mutluyuz, ölüm bile ayıramaz bizi derken; başka kalpler bizi ayırmaya yetmiş! Yani 'BİZ' bu kadar basitleşmişiz .. Ya da BİZ hep böyle basittikte oyun mu oynuyorduk birbirimize ..?
Anlamıyorum, neden böyle olduğumuzu anlamıyorum! Ama kesin olan birşey var ki, "içinde aşkım bitmeseydi böyle olur muyduk?" Yada "iraden biraz güçlü olsaydı bunları yapar mıydın!?"
Nasıl bir duygu, bilir misin ? Aşkımken, canımken şimdi yanımdan her geçtiğinde slm vermek değil yüzüme bile bakmaman! Çok acıtırken aslında hic ama hic farkında olmaman! Ve hala en büyük hataları sen yapmış olmana rağmen, beni suçlaman! Hiç haketmedim bunları hemde HİÇ!
Şimdi aklıma takılan oldukça fazla soru var ama tek şunu öğrenmek istiyorum; "Beni gerçekten sevdin mi yada sevdiğini mi sandın?! .. "
Eğer gerçekten sevseydin bu kadar süregelmiş bir aşkı bir gecede nasıl silerdin ?! Haklısın, çocuktum belki kanıyordum her sözüne ama büyüttü beni beklemediğim (aslında hep seninle olan) hareketlerin! Tüm hatalarının ve hatalarımın acısını çekiyorum ve benim hatalarım senin hatalarının çeyreği bile etmezken!.
Şimdi herşeyimi alıp, herşeyini sana bırakarak, hafızamın derinliklerinde saklı olan numaranı,adresini en önemlisi adını,soyadını,sanını unutup yepyeni bir sayfa açarak gidiyorum! Bıraktığın yerlerde seni beklemeyi çok isterdim ama yaptıklarını düşündükçe acım çektiğim acıdan kaç kat daha artıyor! Lütfen artık geri dönme, daha fazla acıtma canımı ve içimdeki çocuğu .. İçimdeki çocuk bile kanmıyor artık yalanlarına,süslü sözlerine... Bu aşka ikinci şansı vererek en büyük hatayı yaptım! Devamı olmayacak, Bitsin artık bu İŞKENCE!.. Seni sevmeye devam ettikçe, sevgimi kullanmaya devam edeceksin biliyorum!
Sana tek dileğim, bana çektirdiklerini umarım birileride sana çektirir.. Hoşçakal, ben gidiyorum!.