Acı Senin Diğer Adın.

Hayatımda hiç kimseyi senin kadar sevmedim. Elinin tuttugumda o kadar kaptırıyordum ki kendimi hangisi benm elim karıstırıyordum çoğu zaman. Seninleyken hep yaşamı düşündüm. Kocaman adımlar attım, hepsinde mutlu oldum. Mutluluktu diger adın. Yanımdayken cok farklıydım. Beni koruyan bir melek wardı, hissediyordum, görebiliyordum, dokunabiliyordum. Ne olursa olsun hep yanımda olup beni koruyabilecek bir melektin. Sonra gittin kanatlarının arasına beni almadan çok uzaklara gittin, uçtun avuçlarımdan. Yokluğunu bilmeyen ben yokluğunla yaşar oldum. Mutluluğun yerini yawaş yawaş hüzün aldı. Artık hüzündü diğer adın. Hüzündün sen. Ölümün "ö" sünü dahi anmayan ben ölümden başka bisey düünmez oldum. Ölüm sendin, bende sana kavusmak istiyordum. Artık sayılı günler kalmıstı ki ölümüme; DÖNDÜN. Sadece bakakaldım aylardır hatta yıllardır ölüm diye bahsettiğim şeyin seninle alakası bile yoktu. Sana baktıkça acılarımı tekrar ve tekrar yasarken, ölümü düşününce mutlu oluyordum. Ve o anda kıyamet koparcasına herşey bitti. Her ne kadar istesende ben yoktum artık. O huzura mutluluga kavuştum.