19 Ekim 2009 Pazartesi

Piraye'nin Ruhu Var İçimde!

Nazım Hikmet'te severdi Piraye'yi o hiç bitmeyecek dediği aşkla. Şiirlerinde yaşatırdı. Mektuplarını, telgraflarını ulaştırırdı o güzel kadına. O güzel kadın bıkmadan, usanmadan bekledi onu tam sekiz sene. Sekiz sene dul yaşadı sanki. Kimseye bakmadı hep Nazım Hikmet diye atardı kalbi, bir tek onun için bu kadar çok yanıp tutuşurdu.
Ya sonunda noldu ? Mutlu oldular mı ? Üzülen yine Piraye olmadı mı ?
Tahliyesinden hemen sonra Münevver'e gitmedi mi Nazım Hikmet!? Dayısının kızı Münevver'i yeni mi keşfetmişti. Noldu o "karım benim, dilleri baldan tatlı arım benim" dediği kadına.? Oysa ki Piraye onu herkesten, herşeyden çok sevmişti. Sekiz sene boyunca yazdığı şiirleri özgürlüğüne mi yazmıştı yoksa Nazım Hikmet ?
Aldatılmak buydu, böyle bişeydi Piraye için. Sessiz sedasız terkedip gitmek ne zordu, hayatının en büyük aşkından!

Piraye'den Nazım'a :

Ben ,senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelengideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
iyisi mi beni yaktırırsın,odanda ocağın üstüne korsun içinde bir kavanozun.
kavanoz camdan olsun,şeffaf, beyaz camdan olsun ki içinde beni görebilesin.
fedakarlığımı anlıyorsun,vazgeçtim toprak olmaktan,vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
ve toz oluyorum yaşıyorum yanında senin.
sonra sen de ölünce kavanozuma gelirsin ve orada beraber yaşarız külümün içinde külün.
ta ki bir savruk gelin yahut vefasız bir torun bizi oradan atana kadar...
ama biz o zamana kadar o kadar karışacağız ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz yan yana düşecek.
toprağa beraber dalacağız ve bir gün yabani bir çiçek bu toprak parçasından nemlenip filizlenirse sapında muhakkak iki çiçek açacak:biri senbiri de ben.
bendaha ölümü düşünmüyorum.
ben daha bir çocuk doğuracağım
hayat taşıyor içimden,kaynıyor kanım.
yaşayacağım, ama çok, pek çok ama senle beraber ama ölüm de korkutmuyor beni,
yalnız pek sevimsiz buluyorum bizim cenaze şeklini.
ben ölünceye kadar da bu düzelir heralde.
hapisten çıkma ihtimalin var mı bu günlerde?
içimden bir şey belki diyor...

piraye nazım hikmet ran 18 şubat 1945

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder