16 Ekim 2009 Cuma

Tüm Kırmızıları Yeşile Çalan Çocuk!

Gelmenle değişti vakit. Belki eskiye gitmeler oldu, yer bulamamalar oldu o hayatlarda. Ya da gecirilmek istenen zamanın güzelliği. Anlamsızdı ama iç açıcıydı aynı zamanda. Bakmak geldikçe yüzüne başka tarafa çevirdim yüzümü. Etrafta senin kadar güzeldi o vakit. Sen vardın çünkü bu şehirde!.
Unutmuş olduğum, hatırlamak istemediğim biriydin bir kaç saat öncesine kadar. Gördüğümde yine içim titredi. Kalbim yerinden sökülürmüşcesine acıdı. Bir huzurla aynı orantıda bir acıydı. İmkansız ama aslında bilinmedik bir yolu olan. Uzun süren 60 saniyeydi orda yanıp sönen. Sağıma baktım sen, soluma baktım sen!. Trafik lambasinin yeşil olmamasi icin dua eden birde ben vardik! Yüzüne bakmayan ama yanımda olduğunu hisseden bir ben. Aramzda mesafeler olmasına ragmen ordaydin iste gercekti. Mesafelere ragmen içim huzur doluydu. Sana yüzümü çevirmeyişim beni görmen değildi. Senden kaçmıyorum elbette ama hayatına dahil olmakta istemiyorum bu saatten sonra. Unuttuk tadı güzeldi yaşananların. İğrenç bir şekilde bittii. Bitişini unutamadim ve tekrar yaşatmk istemedim beni görmeni sağlayarak.
9... 8... 7... 6... 5... 4... 3... 2... 1... Ve
YEŞİL.
Aynı yola sapıp farklı yönlerde birbirimizden uzaklaşmamız . Bendeki olumlu-olumsuz tüm değişiklikleri anında farkeden çocuk, bendim yanındaki.
Keşke Zaman KIRMIZIda kalsaydı, görmesende sıcaklığını hissetseydim yağmurla gelen hüzünlü çocuk ..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder